637. Bu gün axırıncı saat sevmədiyim müəllimin dərsində deyib-gülürdüm, nə bilim dərsin sakitliyini pozurmuşam deyəsən. O müəllim ki Keçən semestr də dərs demişdi, təsadüfdən yenə bizə düşüb. Keçən sem ilk dərsinə gecikmişdim, qayıb yazmışdı, şüvənlik qoparmışdım. Çünki dizboyu idi qayıblar, nadirən dərsə girərdim, gələndə də qayıb almaq istəməzdim. Hətta overreact idi hərəkətim, iş o yerə çatdı ki, starostaya qışqırdım, o da mesajımı görməyib filan dedi, elə müəllim eşidə eşidə az artislik elə filan dedidmfmfm, sonra əsəbdən ağladım, bütün bədənim əsirdi, elə həmin günün sonuna kimi də əsəbi olduğumu xatırlayıram. Özümü onda lap yaprak tökümündəki qız kimi hiss etmişdim, adını xatırlamıram ama deyəsən əri xəyanət etmişdi, o da reaksiya verməyib qolu qapıya dəyəndə hönkür-hönkür ağlamışdı. Eyni o qayıb qapı rolunu oynamışdı məndə -* Nəysə, qısaca mən küsdüm və semestr sonuna kimi aktivlik göstərmədim, hamı yüksək bal almaq üçün tədbirdə iştirak edib şeir monoloq səhnəciklər və s hazırlamışdı qrupda, mən xaric. Tək imtahan çatanda müəllim eşitdi nitqimi, orda da müəllimin acığına hüseyn cavidin allah yoxdur monoloqunu oxuyub getdim ki, sinir olsun kdjdkc. Amma nitqimi təriflədi və a ilə keçdim və s
Bu gün də Müəllim hər dəfə qələmlə stola daha bərk vurur, məni xəbərdarlıq edir, görməzlikdən gəlirəm, ağzım qızışmışdı engel olamadım. Nəysə axırda dözmədi, dedi qalx ayağa qızım.
Mən: bir dəq müəllim, stilettonu soyunmuşam, geyinim qalxacam
Müəllim(gülərək) : yaxşı
(danlanmağımı gözləyərək ayağa qalxıram) müəllim: keçən semestr elə bədbin idin ki. Elə bil hər şeydən küsmüşdün, həyata küsmüşdün, kimsədən və ya hansısa hadisədən incinmişdin, həmişə əsəbi ifadə ilə dərsə girərdin.." müəllim danışdıqca qrup yoldaşlarım qıraqdan təsdiqləyir və mən keçmişə qayıdıram anidən. Bütün kədərli anlarım fraqment kimi tez tez keçir gözümün önündən və artıq sinifdə heç kimi eşitmirdim, qulağım zingildədi, utandım, sonra sevindim.
Sən demə, həmişə belə pozitiv qalmağımı istəyirmiş, üzümün gülməyini. Düzü heç pozitiv deyiləm şu sıralar, amma keçən illə müqayisədə ən azından yaşadığımı hiss edirəm. Hələ də bilmirəm, başa düşmürəm nə olduğunu, niyə elə olduğumu. Sözaltı günlüyə ilk yazanda, 2 ci 10 cu dəfə yazanda necə bərbad hiss etdiyimi xatırlayıram. indi silmişəm o entriləri, düzü hələ də qalır arxivdə, gedib oxumaq istəmirəm. Sadəcə ananı sikeyim 2022, mənə tanıtdırdıqlarına yaşatdıqlarına görə. Hə çətin ki əvvəlkitək olum, saf xoşbəxtlik yaşayım, amma kədərli də olmayacam. Bilmirəm bəlkə də yeniyetməliyimi o ildə keçirdim, baxmayaraq ki yeniyetmə yaşı deyildi. Sanki ondan sonra həyatın sıxıcılığı, iyrəncliyi üzümə şillə kimi dəydi amma hər nə idisə bu baş verdi, mən yox oldum və yenidən yaşamağa davam edirəm. Şükür edərək və sevinərək. Hətta yaxşı ki belə olub. Bəzən adi verdiyin nəfəs alışını, ağrısız günlər keçirməyinin qədrini belə bilməlisən. Yaxşı ki sabaha sağ çıxmayım dualarım qəbul olmayıb -* artıq özümü və sevdiklərimin xoşbəxtliyini görmək, onlarla həyat sürmək, onları görmək səsini eşitmək saatlarla danışmaq sevmək və sevilməyimi görməyi istəyirəm, nə qədər şablon səslənsə də. Budur gecədir, mən isə kədərli deyiləm ahahaha.